Beste meneer/mevrouw,

naar aanleiding van een dilemma heb ik een vraag of wij ook in ons recht staan of niet en of dit zomaar mag.

Mijn schoonvader krijgt thuiszorg (84 jaar), omdat hij niet meer voor zichzelf kan zorgen. Mijn vriend is inwonend kind en studeert nog (24 jaar). Omdat mijn vriend tourt regelmatig over de wereld, kan hij niet meer thuis voor zijn vader zorgen. Er kwam een appartement vrij in een verpleegtehuis, waar hij dan definitief kon worden verzorgt. Via de zorgbemiddeling is daar een indicatie voor gekomen.

De wooncoöperatie, waar zijn vader voor stond ingeschreven, wilde de huur niet laten overnemen door het inwonend kind, omdat het inwonend kind niet stond ingeschreven als woningzoekende of als medehuurder. Wel woont het inwonend kind zijn hele leven al bij zijn vader. Zijn moeder is uit beeld.

De gemeente zegt dat zij ons niet kunnen helpen in deze situatie.

Als zijn vader dus wel zou gaan wonen in het appartement in het verzorgingstehuis, zou mijn vriend dus op straat komen te staan.
Of als het inwonend kind een woning krijgt aangewezen van de wooncoöperatie, dan heeft zijn vader geen appartement in het verzorgingstehuis (en dus geen zorg in huis).

Wat is een oplossing voor deze situatie? want dit blijft in een doorlopende cirkel naar mijn idee. De gemeente en de wooncoöperatie zien geen (tussen)oplossing voor deze uitzonderlijke situatie.
Mag de wooncoöperatie dit zomaar een inwonend kind op straat zetten als de ouder/huurder wegvalt? Kan het inwonend kind de huurcontract overnemen van zijn vader, zodat hij in de woning kan blijven wonen? Of is het mogelijk dat er een x aantal maanden de huur wordt doorbetaald door het inwonend kind en dat hij daarna wordt verzocht de huurwoning te verlaten/een andere huurwoning kan vinden?

Het inwonend kind staat inmiddels ingeschreven bij de wooncoöperatie, maar kan waarschijnlijk 2 - 5 jaar wachten, voordat het uiteindelijk in aanmerking komt voor een woning.

Met vriendelijke groet,
C.