Zakelijk, Arbeid, Schade
Particulier
Wij hebben een vraag over wilsonbekwaam/wilsbekwaam zijn en het mentorschap.
Onze zoon (41 jaar, ontwikkelingsniveau van ong 4 jaar) heeft Downsyndroom. Sinds hij uit huis is gaan wonen (op zijn 20e) is mijn man bewindvoerder en ik zijn mentor (via het kantongerecht geregeld).
Sinds 4 jaar is hij niet meer zichzelf. Er is sprake van een depressie door vermoedelijk langdurige overvraging. In die vier jaar is er van alles geprobeerd om hem weer vrolijker te laten zijn. Soms lukt dat heel even, maar altijd was daarna weer de terugval.
De laatste maanden at hij slecht (geen warm eten meer, op den duur alleen nog beschuit). Nu 16 dagen geleden heeft hij aangekondigd dood te willen en eet hij niet meer. Hij drinkt heel weinig. Vandaag werd vanuit de instelling gesuggereerd dat er moet worden vastgesteld door iemand van buiten af of hij wilsbekwaam is. Als mentor zou ik niet het recht hebben om te zeggen of we zijn wens wel of juist niet moeten laten doorgaan. M.a.w. als hij wilsonbekwaam is, zou hij verplicht tegen zijn wil in behandeld moeten worden. Zelfs al zou ik als mentor zeggen dat ik geen dwangbehandeling zou willen voor hem.
Klopt dit verhaal of heb ik als mentor wel degelijk inspraak in deze keuze.
Onze zoon (41 jaar, ontwikkelingsniveau van ong 4 jaar) heeft Downsyndroom. Sinds hij uit huis is gaan wonen (op zijn 20e) is mijn man bewindvoerder en ik zijn mentor (via het kantongerecht geregeld).
Sinds 4 jaar is hij niet meer zichzelf. Er is sprake van een depressie door vermoedelijk langdurige overvraging. In die vier jaar is er van alles geprobeerd om hem weer vrolijker te laten zijn. Soms lukt dat heel even, maar altijd was daarna weer de terugval.
De laatste maanden at hij slecht (geen warm eten meer, op den duur alleen nog beschuit). Nu 16 dagen geleden heeft hij aangekondigd dood te willen en eet hij niet meer. Hij drinkt heel weinig. Vandaag werd vanuit de instelling gesuggereerd dat er moet worden vastgesteld door iemand van buiten af of hij wilsbekwaam is. Als mentor zou ik niet het recht hebben om te zeggen of we zijn wens wel of juist niet moeten laten doorgaan. M.a.w. als hij wilsonbekwaam is, zou hij verplicht tegen zijn wil in behandeld moeten worden. Zelfs al zou ik als mentor zeggen dat ik geen dwangbehandeling zou willen voor hem.
Klopt dit verhaal of heb ik als mentor wel degelijk inspraak in deze keuze.
Wanneer een patiënt door een arts wordt beoordeeld als wilsonbekwaam (dit dient in principe per keuzemoment in de behandeling vastgesteld te worden), dan betekent dat dat de patiënt niet zelf meer kan (en mag) beslissen over de behandeling. In dat geval wordt het nemen van die beslissingen door een vertegenwoordiger van de patiënt overgenomen. Omdat u officieel als mentor bent aangesteld, bent u dit in eerste instantie. Het kan wel zo zijn dat een arts twijfelt aan de bedoelingen van een mentor en zijn of haar beslissingen in twijfel trekt. In dat geval zal de kantonrechter om een oordeel gevraagd moeten worden.