Vervolg op mijn eerdere vraag en de gegeven antwoorden (vraag 23/2, antwoorden 24/2).
De eerste antwoorden op mijn vraag bevatten niets nieuws voor mij. Uiteindelijk gaat het om de wijze van toepassen van regels die voorkómen dat omwonenden met de brokstukken blijven zitten. Ik zal mijn vraag voorzien van extra info om n.m.m. tot andere inzichten te komen. Jarenlang heeft de gemeente geweigerd een bestemming van een perceel te wijzigen in Bouw. Drie argumenten hanteerde zij t.w. perceel is te klein, verlies aan doorzicht in de straat en precedentwerking. Door toenemende druk besloot het College een onderzoek door een buro te laten doen. Hun rapportage bevestigde het College in de tot dan toe geweigerde aanvraag om genoemde argumenten. Vervolgens wordt het College overruled door de Raad, wordt de bestemming gewijzigd in "Bouwen" en wordt de ingediende bouwaanvraag goedgekeurd. In beide plannen (bestemmingsplan en bouwplan) wordt met geen woord gerept over actuele perceelgrenzen (erfgrens, kadastrale grens), noch over de actuele invulling van deze grenzen (bomen, muren, evt. belemmeringen). Hoe kan dit alles volgens de wet toegestaan zijn? Het lukt de Gemeente om dus zonder deze info een bestemmingsplan te maken (wijzigen) en een bouwaanvraag goed te keuren. Dit gehele project (proces), dat een slechte start kende, lag bij de Gemeente "onder een loep", kende (uiteraard) géén handhavingsakties van de Gemeente, werd gekenmerkt door herinterpretaties van woorden (op de grens, tegen de grens, aanbouw, vrijstaand) met het volgende eindresultaat voor wederzijdse buren van de nieuwbouw. De buren aan de noordkant hebben bij de rechter geen enkel resultaat geboekt op het punt "30 cm. te dicht op hun erfgrens". Wel erkenning maar gevolgd door gedogen. Bovendien veel publiciteit in de krant). Wij, aan de zuidkant, zijn opgescheept met de volgende resultaten. Op onze erfgrens stond sinds jaar en dag, een hekwerk (palen, prikkeldraad, gaas) dat rucksichtlos is verwijderd en als oud vuil op onze grond is gedumpt. Wij moeten toestaan dat onze nieuwe buren krachtens "ladderrecht" ons erf betreden om onderhoud te plegen aan hun op onze grond staande eigendommen (muur, schutting, dakgoot). Het is een heel verhaal geworden, maar bevat wel de essentie van hetgeen gebeurd is. Ik zoek een advocaat die heil ziet in een proces waarin de Gemeente wordt aangeklaagd voor "onbehoorlijk bestuur" en "geen zorgplicht naar omwonende toe".
Ziet u aanknopingspunten hiervoor?
Bent u voor mij de vrouw/man die ik zoek?
Met vriendelijke groeten,
Als ik het goed begrijp, verwijt u de gemeente dat het bestemmingsplan en het bouwplan (omgevingsvergunning) geen melding maakt van de toepasselijke perceelgrenzen. Dat kan de gemeente echter ook niet. Het kadaster registreert de eigendomsrechten en geeft een verwachting wat heeft te gelden ten aanzien van de perceelgrenzen. De werkelijk (juridische) perceelgrenzen kunnen echter totaal anders zijn.
De gemeente geeft een vergunning af op basis van de bij haar bekende (bestuursrechtelijke) feiten en omstandigheden. De werkelijke ligging van de perceelsgrenzen is een civielrechtelijke aangelegenheid. Om een bouwplan te kunnen realiseren moet enerzijds bestuursrechtelijk daar toestemming voor zijn gegeven en moet anderzijds civielrechtelijk het bouwplan de rechten van anderen (de buren) respecteren. Uiteraard moeten de buren die van mening zijn dat het bouwplan hun civielrechtelijke rechten aantast daar zelf civielrechtelijk voor opkomen.
