Wonen, Buren
Particulier
Enkele leden hebben een toewijzing WMO gekregen voor het plaatsen van automatische deuropeners. De gemeente zou hebben gesteld, dat de VvE eigenaar hiervan wordt en dus zelf de kosten voor onderhoud en/of reparatie dragen.
Overigens worden deze deuropeners alleen geplaats op de verdiepingen, waar de aanvragers van de WMO woonachtig zijn.
Wellicht zijn het slechts marginale kosten, doch dat neemt niet weg, dat ik erop tegen ben, dat de VvE eigenaar wordt, dus wij ALLEMAAL..
In de Splitsingsakte worden rechten/plichten beschreven voor ALLE eigenaren. Ook staat hierin beschreven wat prive of gemeenschappelijk is. Volgens mij schieten wij aan de doelstelling van de WMO en de werking van een Splitsingsakte voorbij, als de VvE eigenaar wordt van individueel toegewezen woonvoorzieningen.
Gaarne Uw standpunt.
Ik zou mij op het standpunt stellen dat geen sprake is van 'natrekking' en daarom niet de VvE, maar de desbetreffende aanvrager eigenaar wordt van de voorziening en daarvoor dan ook verantwoordelijk is.
Reactie van de vraagsteller
Wat bedoeld U precies te zeggen met natrekking?
Is de VvE bevoegd om iets tot haar eigendom te verklaren, zonder, dat daartoe een splitsingsakte wordt gewijzigd?
Kan de gemeente verplichten om een VVE te dwingen tot het nemen van iets in eigendom, dat door de WMO is verstrekt?
dank U
Reactie van de vraagsteller
Inmiddels heb ik gegoogeld om de betekenis van 'natrekking' te begrijpen. Punt is, dat ik als lid van de VVE tegenstander ben om eigenaar te worden, van woonvoorzieningen, die door de WMO verstrekt zijn. De met onderhoud en reparatie gepaard gaande kosten komen dan voor rekening van de VvE, terwijl de WMO daarin kan voorzien.
Volgens mij kan de VVE sowieso geen eigenaar worden van dit soort zaken, omdat het niet is beschreven in de splitsingsakte cq. ander contract. Mocht dat wel het geval zijn, lijkt mij, dat men zich hiervan kan disculperen.
Toch?
Natrekking is een juridische term, waarbij een kleinere, op zich zelfstandige zaak, deel gaat uitmaken van een grotere zaak. Dat heeft dan gevolgen voor de eigendom. Dit wordt bepaald in de wet in artikel 3:4 Burgerlijk wetboek: 1. Al hetgeen volgens verkeersopvatting onderdeel van een zaak uitmaakt, is bestanddeel van die zaak.
2. Een zaak die met een hoofdzaak zodanig verbonden wordt dat zij daarvan niet kan worden afgescheiden zonder dat beschadiging van betekenis wordt toegebracht aan een der zaken, wordt bestanddeel van de hoofdzaak. De gemeente kan m.i. niets aan de VvE opleggen wat dit betreft. En de VvE zou het eigendom, dus de lasten ook niet moeten willen. Overigens hoeft de splitsingsakte hiervoor niet gewijzigd te worden (dat zou dan voor alles moeten dat de VvE aanschaft...).
Door natrekking kan (ook) een VvE wel eigenaar worden van iets, maar zoals aangegeven moet u zich op het standpunt stellen dat geen sprake is van natrekking. En eigendom kan niet zomaar opgelegd worden. Het is zaak om zoveel mogelijk VvE-leden van uw standpunt te overtuigen.
Reactie van de vraagsteller
Nu ik toch bezig ben, wil ik mijn laatste probleem ook aan de orde stellen.
Wij hebben recent afscheid genomen van een externe administrateur.
Een der leden van de VvE had altijd iets de mekkeren op diens activiteiten. De eerlijkheid gebied om te stelen, dat hij meer dan eens gelijk had, doch hij schoot daar volledig in door.
Inmiddels is besloten, dat dit lid van de VvE de administrateursrol gaat verrichten.
Op zichzelf heb ik daar geen moeite mee, edoch wel met het toegezegde honorarium en de wijze waarop dit besluit genomen is.
Na kennisneming op 2 november 2012, van de notulen van 4 oktober 2012, meer bepaald het gestelde onder agendapunt 9 'Benoeming administrateur/bestuurder', heb ik het bestuur van de VvE een e-mail gestuurd, waarin ik bezwaar maakte tegen het genomen besluit.
In de notulen staat letterlijk;
(...) Dhr. X blijft de taak van administrateur/bestuur ook na 2011 vervullen met een vergoeding van €4200 per jaar (...)
Ik ben (nog steeds) van mening, dat er taalkundige addertjes onder het gras te zatten.
Het antwoord van het bestuur van de VvE, steunt mij in deze beschouwing, temeer omdat de essentie van het geheel, onvoldoende tot uitdrukking wordt gebracht in de onderhavige notulen.
Mijn nadere toelichting:
Allereerst de woorden '... ook na 2011 ...'.
Het woordje 'ook' suggereert, dat deze vergoeding een terugwerkende kracht heeft over 2011.
Zo niet, dan betekent dit, dat Dhr. X deze vergoeding per 1-1-2012 krijgt, terwijl het bestuur halverwege 2012 reeds hiervoor (terecht) 'bewust beloond' is geworden.
Verder wordt gesteld, dat Dhr. X, als medelid van de VvE zeer betrokken is bij de VvE en, dat hij zich met 'meer hart en ziel' zal inzetten, dan een externe partner.
Ik wil benadrukken, dat ik dit beeld absoluut niet zal tegenspreken.
Nadat ik het bestuur van de VvE, mijn (onverbloemde en wellicht confronterende) mening had gegeven over dit genomen besluit, kreeg ik het navolgende antwoord;
(...) Met het kiezen voor het aanbod van Dhr. X als administrateur/bestuurder heeft de Algemene Ledenvergadering van de VvE zich door twee argumenten laten leiden:
De bestuurs- en beheerskosten bedragen minder dan de helft van het aanbod van de goedkoopste van de drie andere kandidaten.
De kennis en ervaring van Dhr. X op het gebied van financiële verslaglegging en de kwaliteit daarvan, en zijn getoonde toewijding aan de belangen van de VvE; hierbij is ook gedacht aan de vele (alle) keren dat Wiel de jaarstukken heeft gecorrigeerd, c.q. geproduceerd.
‘Na 2011’ wil zeggen wat er staat, dus m.i.v. 01-01-2012. Eerdere afspraken golden slechts voor 2011.
Verder wil ik opmerken dat het iedereen vrijstaat neveninkomsten te verwerven waarvoor men verantwoording aflegt bij de fiscus en bij niemand anders.
Ik vind het niet verstandig dat je over dit onderwerp meer zegt dan het enkele feit dat je het er niet mee eens bent, zeker ook in combinatie met je gekozen formulering.
Ik wil hierop het navolgende opmerken.
Het gaat ook niet om het individu maar om de procedure, de inhoud en de gevolgen van het genomen besluit.
Uitgaande van het feit, dat;
- slechts sprake is van een VvE met 12 leden (waaronder Dhr. X);
- Dhr. X zich met 'hart en ziel' zal inzetten voor onze VvE;
- zijn getoonde toewijding aan de belangen van de VvE;
vind ik, dat geen sprake meer is van een 'burendienst' of een vergoeding in redelijkheid en/of billijkheid.
Zo vind ik, dat de arbeidsintensiteit van een VvE van slechts 12 leden niet op weegt tegen deze, door mij zo aangeduide, buitenproportionele beloning van € 4.200 per jaar.
Nota bene heb ik zelf de templates voor de administratie van onze VvE ontworpen en gerealiseerd, ten tijde, dat ik als voorzitter deel uitmaakte van het bestuur.
Mocht men thans van een ander programma gebruik maken, kan ik melden, dat deze gratis verkrijgbaar zijn danwel on-line kunnen worden ingevoerd. Een internetverbinding is dan voldoende.
Deze programma's berekenen alle kosten en genereren alle vereiste documenten, nadat eenmalig alle variabelen zijn ingevoerd. Financiële transacties verlopen tegenwoordig digitaal en automatisch, waardoor een persoonlijke inmenging niet meer noodzakelijk is.
Rest alleen het voeren van telefoongesprekken en/of het versturen van brieven en/of het voeren van overleg.
Welnu;
- een postzegel wordt al niet gebruikt;
- papier en enveloppen kosten relatief weinig;
- voor juridische geschillen is er een rechtsbijstandverzekering;
- etc.
Ten gevolge van automatisering zal de arbeidsduur niet boven een gemiddelde van 2 uur per week komen.
Uitgaande van de €4200 per jaar cq. €350 per maand, betekent dit een uurloon van €43,75.
Naar mijn mening doet dit afbreuk aan de veronderstelde toewijding van Dhr. X en vind ik ook, dat er geen sprake meer is van een vergoeding (voor onkosten), maar van loon en van een dienstbetrekking.
Ongeremd door enige kennis, kan ik melden, dat in de motivatie, om Dhr. X aan te duiden als administrateur, een niet-valide vergelijking is gemaakt. Zo werd de, door mij gewraakte vergoeding van € 4.200, vergeleken met de goedkoopste van de 3 uitgebrachte offertes door externe administratiekantoren.
Ik ben namelijk van mening, dat er een vergelijking moet worden gemaakt tussen de werkelijke, als zodanig te noemen heersende variabelen, namelijk;
- vrijwilligerswerk binnen de VvE, dat per jaar bewust wordt beloond;
en
- de situatie, nu de VvE enigszins met de rug tegen de muur staat omdat het ontbreekt aan een professioneel administrateur, het vragen van een 'vergoeding' van € 4.200.
Hier wordt dan ook nog een opmerking bij gemaakt over de '(...) toewijding van Dhr. X aan de VvE' (...).
Omdat ik (nog steeds) van mening ben, dat geen sprake is van een vergoeding maar van loon cq. neveninkomsten, heb ik het bestuur van de VvE verzocht, dit ook als loon in de boekhouding op te voeren.
De aangehaalde 'vergoeding' van € 4.200 staat in geen enkele verhouding tot de omvang en het tijdsbeslag van het werk.
Nu echter het bedrag van een maximum vergoeding voor vrijwilligers nadrukkelijk wordt overschreden, dient hiervan m.i. melding gemaakt te worden aan de fiscus.
Uit het antwoord van de VvE is te herleiden, dat zij mij verwijt, dat ik mij inmeng met de fiscale verantwoording van Dhr. X.
Hiermee heeft het bestuur van de VvE mijn opmerking geheel uit het verband getrokken.
Het gaat mij er zeker niet om, op welke wijze Dhr. X dit fiscaal verantwoord.
Het was mijn bedoeling om het bestuur van de VvE erop te attenderen, dat wij als VvE ook een fiscale verantwoordingsplicht hebben. Daarom heb ik gesteld, dat ik de term 'vergoeding' niet in de boekhouding wilde terug zien.
Het vastgestelde bedrag, dat thans aan Dhr. X zal worden betaald, lijken niet het karakter van vrijwilligerswerk te hebben.
Het eerder genoemde bedrag van € 4.200 is een hogere vergoeding dan wettelijk is toegestaan en moet binnen onze boekhouding ook als zodanig verantwoord worden.
Als er sprake moet zijn van een vergoeding voor de werkzaamheden voor een administrateur uit eigen gelederen, zijn drie opties:
a. het is een onkostenvergoeding
b. het is een vrijwilligersvergoeding
c. u bent in loondienst
ad a.
Krijgt u alleen een vergoeding voor gemaakte kosten? Dan is deze vergoeding niet belast. Vergoedingen voor de kosten die u hebt gemaakt, zijn onder meer vergoedingen voor de gemaakte reiskosten. Of voor de kosten van papier, postzegels en dergelijke.
Als u bijvoorbeeld voor het vrijwilligerswerk reist met uw eigen auto, dan mag de organisatie u een kilometervergoeding geven. Deze vergoeding mag kostendekkend zijn.
Voor uw auto is dat de gemiddelde kilometerprijs waarvoor u rijdt.
De kilometervergoeding mag dus meer bedragen dan de grens van € 0,19 per kilometer die voor werknemers in loondienst geldt.
ad b.
U hebt afgesproken, dat u voor uw inzet per uur een vergoeding ontvangt.
U bent 23 jaar of ouder.
U krijgt een vergoeding van maximaal € 4,50 per uur, met een maximum van € 150 per maand en € 1.500 per jaar.
Deze maximumbedragen gelden voor het totaal van de vergoeding voor uw inzet.
ad c.
U bent vrijwilliger als u aan de volgende 4 voorwaarden voldoet:
- U verricht werkzaamheden voor een organisatie die niet is onderworpen aan vennootschapsbelasting of daarvan is vrijgesteld, een sportvereniging of sportstichting, een ANBI.
- U bent niet in dienst bij de organisatie, sportvereniging of sportstichting.
- U doet de werkzaamheden niet voor uw beroep.
- De vergoeding die u voor het werk krijgt, is een vrijwilligersvergoeding.
Dat wil zeggen dat de vergoeding zo laag is, dat deze niet in verhouding staat tot de omvang en het tijdsbeslag van het werk.
Nu dus niet is voldaan aan deze 3 opties, lijkt het erop dat geen sprake is van vrijwilligerswerk en heeft de VvE dus (fiscaal gezien) een werknemer!
Sterker nog;
De VvE moet gaan kijken of zij over deze vergoeding loonheffingen moet inhouden en afdragen.
Dit kan verdergaande consequenties hebben voor de individuele belasting aangifte, temeer omdat elk lid van de VvE een deel van dit toegewijde loon betaald.
Mocht de VvE toch van mening blijven, dat Dhr. X een vergoeding van € 4.200 krijgt, dan dienen de gemaakte onkosten, elk afzonderlijk, te worden gespecificeerd in de boekhouding van de VvE.
Als de VvE ervoor kiest om de term 'vergoeding' aan te houden, moeten de gemaakte onkosten in balans zijn met de werkelijke uitgaven, op basis waarvan het bedrag van €4.200 is vastgesteld.
Graag Uw standpunt in deze
Hier valt zoveel over te vragen en te zeggen, dat ik u niet op deze wijze kan adviseren, behoudens de algemene opmerkingen dat naar mijn ervaring deze ‘vergoeding’ erg hoog is en dat u een besluit waar u het niet mee eens bent kunt proberen te laten vernietigen door de kantonrechter (maar dan moet u wel snel actie ondernemen, want daar staat een termijn van een maand voor na kennisname van het besluit). Zie art. 5:130 en 2:15 Burgerlijk Wetboek.