Overheid, Gemeente, Vergunning
Particulier
Moet mijn zoon (40) ongewild, jaren onnodig wonen bij het RIBW? Kan een kort geding iets oplossen?
Sinds 2012 is mijn zoon geschikt terug te keren in de maatschappij. Voor ondersteuning werd RIBW AVV aangewezen bij het vinden van een zelfstandige woning. Hij verhuisde op 25 augustus 2013. Een zelfstandige woning heeft hij nog steeds niet. Het RIBW biedt alleen standaard opvang. .
Oorzaak: Het overgangsrapport vanuit het FPI te Warnsveld bleek in 2013 niet verzonden, noch opgevraagd, zo bleek in 2016.
In 2013 was daarvoor een half jaar gepland, ook betaald door de reclassering. Hij schreef zich in voor de Open Universiteit voor Javaprogrammeur. Een headhunter betaalde zijn opleiding en was zeer tevreden. Binnen een half jaar haalt hij zijn diploma. Maar ondertussen: bij het RIBW liep het in jan 2014 uit de hand. In nov. stopte de betaling. Er werd geëist dat hij dagbesteding deed, een uitkering moest aanvragen, (tot 2016 had hij voldoende eigen middelen) enz. Zijn huisgenoten werd verteld dat hij agressief zou zijn. Werken aan zijn herstel bij Pro persona mislukte, hij heeft drie pogingen daartoe gedaan. Door het ontbreken van deze rapportage deed het RIBW maar wat. Hij begreep er niets van. De afspraken waren toch anders!!!. Zijn onzekerheid nam toe. Begin 2014 voelde hij zich gegijzeld door het RIBW. Machteloos boos kwam hij in crisis steeds bij mij. Gesprekken met het RIBW hielpen niet. In '16 heb ik CCE gevraagd. Ook begeleiding van buiten werd tegengewerkt door het RIBW (met moeite betaling).
Mijn zoon kreeg van alles de schuld! Op grond van feiten heb ik toen in sep 2019 zowel het RIBW als de reclassering in gebreke gesteld. Begin 2020 is er een afspraak bij de gemeente Ede: RIBW kreeg opnieuw opdracht in 6 maanden een woning te vinden. Mijn zoon en ik echt opgelucht. Eindelijk vrij uit deze fuik.
Helaas, in februari 2020 wilde het RIBW eerst verlenging van de WMO gelden. Zijn handtekening of anders kun je hier niet blijven wonen. Niet dakloos, dus hij tekent. Hij gaat daarna zo uit zijn dak, dat 24/7 zorg wordt toegekend. In mrt'20 gaf hij mij schriftelijk opdracht samen met het RIBW een woning te zoeken, geestelijk totaal uitgeput en zich herkennende deze overlevingsstand. In jun'20 heeft hij alle contact verbroken, telefoon uit, geen internet, wil mij niet meer zien, bang zich opnieuw op mij te ontladen. Ik heb in juni opnieuw het CCE gevraagd. Zij hebben een half jaar niets laten horen. Vanaf 1 januari 2021 heeft hij een WLZ-indicatie. Volgens het RIBW in gezamenlijk overleg aangevraagd. Hij protesteerde door de zorgverzekering direct op te zeggen. Kortom hij denkt nog steeds mee!. Hij gebruikt niet, geen medicatie, is zelfstandig, geen schulden.
Zijn WMO consulente was al die jaren, ondanks zijn protest, dezelfde persoon, die in 2012 bij de intake aanwezig was. Zij werkte toen bij het RIBW. Zij wist daarom de uitgangspositie, maar heeft jarenlang alle verlengingen goedgekeurd. Mijn zoon heeft ze zelden (2016) gesproken. Mijn vraag is: Mag dit allemaal zo maar, iemands leven zo ruineren? Welke juridische stappen kan ik (samen met hem) zetten? Een zelfstandige woning zou rust geven.
Oorzaak: Het overgangsrapport vanuit het FPI te Warnsveld bleek in 2013 niet verzonden, noch opgevraagd, zo bleek in 2016.
In 2013 was daarvoor een half jaar gepland, ook betaald door de reclassering. Hij schreef zich in voor de Open Universiteit voor Javaprogrammeur. Een headhunter betaalde zijn opleiding en was zeer tevreden. Binnen een half jaar haalt hij zijn diploma. Maar ondertussen: bij het RIBW liep het in jan 2014 uit de hand. In nov. stopte de betaling. Er werd geëist dat hij dagbesteding deed, een uitkering moest aanvragen, (tot 2016 had hij voldoende eigen middelen) enz. Zijn huisgenoten werd verteld dat hij agressief zou zijn. Werken aan zijn herstel bij Pro persona mislukte, hij heeft drie pogingen daartoe gedaan. Door het ontbreken van deze rapportage deed het RIBW maar wat. Hij begreep er niets van. De afspraken waren toch anders!!!. Zijn onzekerheid nam toe. Begin 2014 voelde hij zich gegijzeld door het RIBW. Machteloos boos kwam hij in crisis steeds bij mij. Gesprekken met het RIBW hielpen niet. In '16 heb ik CCE gevraagd. Ook begeleiding van buiten werd tegengewerkt door het RIBW (met moeite betaling).
Mijn zoon kreeg van alles de schuld! Op grond van feiten heb ik toen in sep 2019 zowel het RIBW als de reclassering in gebreke gesteld. Begin 2020 is er een afspraak bij de gemeente Ede: RIBW kreeg opnieuw opdracht in 6 maanden een woning te vinden. Mijn zoon en ik echt opgelucht. Eindelijk vrij uit deze fuik.
Helaas, in februari 2020 wilde het RIBW eerst verlenging van de WMO gelden. Zijn handtekening of anders kun je hier niet blijven wonen. Niet dakloos, dus hij tekent. Hij gaat daarna zo uit zijn dak, dat 24/7 zorg wordt toegekend. In mrt'20 gaf hij mij schriftelijk opdracht samen met het RIBW een woning te zoeken, geestelijk totaal uitgeput en zich herkennende deze overlevingsstand. In jun'20 heeft hij alle contact verbroken, telefoon uit, geen internet, wil mij niet meer zien, bang zich opnieuw op mij te ontladen. Ik heb in juni opnieuw het CCE gevraagd. Zij hebben een half jaar niets laten horen. Vanaf 1 januari 2021 heeft hij een WLZ-indicatie. Volgens het RIBW in gezamenlijk overleg aangevraagd. Hij protesteerde door de zorgverzekering direct op te zeggen. Kortom hij denkt nog steeds mee!. Hij gebruikt niet, geen medicatie, is zelfstandig, geen schulden.
Zijn WMO consulente was al die jaren, ondanks zijn protest, dezelfde persoon, die in 2012 bij de intake aanwezig was. Zij werkte toen bij het RIBW. Zij wist daarom de uitgangspositie, maar heeft jarenlang alle verlengingen goedgekeurd. Mijn zoon heeft ze zelden (2016) gesproken. Mijn vraag is: Mag dit allemaal zo maar, iemands leven zo ruineren? Welke juridische stappen kan ik (samen met hem) zetten? Een zelfstandige woning zou rust geven.