De beantwoording van deze vraag is mede afhankelijk van de vraag of uw vader een testament gemaakt is. Vooralsnog ga ik uit van de meest gebruikelijke situatie, namelijk geen testament of een testament waarin een voorziening wordt getroffen ten behoeve van de langstlevende echtgenoot.
Als er geen testament is gemaakt dan gaan alle goederen naar de langstlevende echtgenoot, de kinderen krijgen hun erfdeel in de vorm van een niet-opeisbare vordering. Deze vordering hoeft pas te worden uitbetaald bij overlijden van de langstlevende echtgenoot. De meeste tetamenten hebben dezelfde strekking. Uw stiefmoeder is kortom dan volledig eigenaar van de woning geworden en zij kan deze verkopen zonder dat zij verplicht is het erfdeel uit te betalen. Zij heeft volledige beschikkingbevoegdheid en zij kan het vermogen dus ook opmaken, zij is niet verplicht zekerheid te stellen voor het erfdeel.
Als er geen testament gemaakt heeft dan heeft u ten opzichte van uw stiefmoeder echter wel de mogelijkheid om een beroep te doen op uw wilsrechten. Heel in het kort komt dat er op neer dat u uw vordering kunt "inruilen" voor goederen uit de nalatenschap. Uw stiefmoeder houdt dan wel het vruchtgebruik van die goederen, maar kan die bijvoorbeeld niet zomaar meer verkopen. U heeft dan meer zekerheid ten aanzien van uw erfdeel. Een dergelijk wilsrecht kan worden uitgeoefend ten aanzien van spullen waar u bijzondere waarde aan hecht, maar (onder omstandigheden) ook ten behoeve van het verkrijgen van zekerheid.

De beantwoording van uw vraag hangt er weer van af of er wel of geen testament gemaakt is. In een testament wordt voor dit soort situaties vaak wel een regeling getroffen die er meestal op neerkomt dat er zekerheid moet worden gesteld voor het erfdeel.

Bij geen testament leidt het gaan samenwonen of hertrouwen niet tot een verandering van uw juridische positie.