Zakelijk, Arbeid, Schade
Particulier
Is sprake van laster of smaad?
Afgelopen vrijdag werd ik geconfronteerd met de mededeling dat ik niet meer in het team zou passen en dus mijn huidige werkzaamheden als conciërge op een OBS neer zou moeten leggen. Er is sprake van een detachering aldaar.
Dit was naar aanleiding van het feit dat ik tegen een collega gezegd zou hebben dat de dood van (ik meen haar oom) een straf van God zou zijn.
Ten eerste ben ik daar dus pas onlangs mee geconfronteerd terwijl het voorval al in november vorig jaar plaats zou hebben gehad. Daar zijn dus 7 maanden overheen gegaan.
Ten tweede waren als mede-argumenten een aantal negatieve punten uit mijn beoordeling, die een week eerder had plaatsgevonden, daar aan toegevoegd. Er was met deze negatieve punten echter op dat moment geen sprake van neerleggen van mijn functie. Enkel maar als aandachtspunten voor de toekomst.
Ten derde:
Ik ben een christen en geloof onvoorwaardelijk in Gods liefde en niet in oordeel. Afgelopen zondag heb ik de situatie van de beschuldiging voorgelegd aan 2 verschillende echtparen uit mijn gemeente (4 mensen dus) waarbij bij alle 4 de mond open viel van verbazing: "zo denk jij toch helemaal niet?" Was de standaard reactie.
Ten vierde:
Vanwege de maand die genoemd werd begreep ik dat het een gesprek met een collega betrof die daags na een herdenkingsdienst, waarin alle gestorvenen van het afgelopen jaar werden herdacht.
Zowel zij als ik waren in die kerk. Ik vanwege mijn dat jaar overleden moeder. Ik bevond me daarmee in vergelijkbare omstandigheden als deze collega.
Ten vijfde:
Er heeft geen wederhoor plaats gehad. Daarmee kwam dit dus voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Er zijn, voor zover ik mij kan herinneren, geen getuigen van dit gesprek met haar aanwezig geweest. Er zitten na 7 maanden uiteraard enkel nog maar flarden van dit gesprek in mijn geheugen.
Ik weet voor mijzelf echter zeker dat ik dit, wat hierboven beweerd is, nooit gezegd heb. Ik heb er geen herinnering aan en gelet op mijn overtuiging is dit bovendien erg onwaarschijnlijk.
Mijn vermoeden is dan ook dat ze op een of andere manier haar eigen pijn en/of verdriet, dan wel haar beleving van het christendom op mij geprojecteerd heeft.
Omdat er geen wederhoor is geweest en er volgens mij geen getuigen zijn gaat het bestuur in mijn beleving uit van een gerucht. Mijn vraag is dan ook of (indien er inderdaad geen getuigen zijn) daar juridisch iets mee te doen is en ten tweede of er hier sprake is van smaad dan wel laster?
Ik hoop dat u mij kunt en wilt antwoorden en hoop bovendien spoedig van u te vernemen of juridische acties zinvol zouden kunnen zijn.
Dit was naar aanleiding van het feit dat ik tegen een collega gezegd zou hebben dat de dood van (ik meen haar oom) een straf van God zou zijn.
Ten eerste ben ik daar dus pas onlangs mee geconfronteerd terwijl het voorval al in november vorig jaar plaats zou hebben gehad. Daar zijn dus 7 maanden overheen gegaan.
Ten tweede waren als mede-argumenten een aantal negatieve punten uit mijn beoordeling, die een week eerder had plaatsgevonden, daar aan toegevoegd. Er was met deze negatieve punten echter op dat moment geen sprake van neerleggen van mijn functie. Enkel maar als aandachtspunten voor de toekomst.
Ten derde:
Ik ben een christen en geloof onvoorwaardelijk in Gods liefde en niet in oordeel. Afgelopen zondag heb ik de situatie van de beschuldiging voorgelegd aan 2 verschillende echtparen uit mijn gemeente (4 mensen dus) waarbij bij alle 4 de mond open viel van verbazing: "zo denk jij toch helemaal niet?" Was de standaard reactie.
Ten vierde:
Vanwege de maand die genoemd werd begreep ik dat het een gesprek met een collega betrof die daags na een herdenkingsdienst, waarin alle gestorvenen van het afgelopen jaar werden herdacht.
Zowel zij als ik waren in die kerk. Ik vanwege mijn dat jaar overleden moeder. Ik bevond me daarmee in vergelijkbare omstandigheden als deze collega.
Ten vijfde:
Er heeft geen wederhoor plaats gehad. Daarmee kwam dit dus voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Er zijn, voor zover ik mij kan herinneren, geen getuigen van dit gesprek met haar aanwezig geweest. Er zitten na 7 maanden uiteraard enkel nog maar flarden van dit gesprek in mijn geheugen.
Ik weet voor mijzelf echter zeker dat ik dit, wat hierboven beweerd is, nooit gezegd heb. Ik heb er geen herinnering aan en gelet op mijn overtuiging is dit bovendien erg onwaarschijnlijk.
Mijn vermoeden is dan ook dat ze op een of andere manier haar eigen pijn en/of verdriet, dan wel haar beleving van het christendom op mij geprojecteerd heeft.
Omdat er geen wederhoor is geweest en er volgens mij geen getuigen zijn gaat het bestuur in mijn beleving uit van een gerucht. Mijn vraag is dan ook of (indien er inderdaad geen getuigen zijn) daar juridisch iets mee te doen is en ten tweede of er hier sprake is van smaad dan wel laster?
Ik hoop dat u mij kunt en wilt antwoorden en hoop bovendien spoedig van u te vernemen of juridische acties zinvol zouden kunnen zijn.