De bedongen arbeid wordt vermoed een omvang te hebben die gelijk is aan de gemiddelde omvang van de arbeid per maand in de drie voorafgaande maanden. Door bijvoorbeeld een werkrooster zou je kunnen aantonen dat de daadwerkelijk gewerkte uren werkelijk structureel van aard zijn. Echter, door dit rechtsvermoeden verschuift de bewijslast naar de werkgever, die moet zien aan te tonen dat de uren in de laatste drie maanden niet als uitgangspunt genomen kunnen worden.

In het vervolg zou je de werkgever kunnen vragen het aantal uren in je contract aan te passen naar het aantal uren dat je daadwerkelijk werkt.

De brand valt voor risico van de werkgever en hij is in beginsel gehouden loon door te betalen op basis van het hierboven beschreven rechtsvermoeden.
Stel, je hebt gemiddeld 20 uren per week gewerkt in de voorgaande 3 maanden. Dan moet de werkgever dit deze maand ook uitbetalen als jij daar beroep op doet, als zijnde een 20 uren contract, ook al is er een periode van 6 weken zonder werk.


Mocht u nog vragen hebben kunt je mij persoonlijk berichten.