Wonen, Buren
Particulier
huurwoning en tuin
In 2008 zijn mijn buurvrouw en ik een herverdeling van onze tuinen overeengekomen. Omdat zij opzag tegen het tuinonderhoud, ben ik onder voorwaarden met de nieuwe verdeling akkoord gegaan. De gemaakte afspraken hebben we schriftellijk vastgelegd en ondertekend. Wat de waarde van die afspraken is tegenover de regels van de verhuurder, weet ik niet.
Volgens onze afspraken is het niet mogelijk zonder wederzijds goedvinden de overeenkomst te ontbinden, zolang wij daar wonen. Er is ook een nauwkeurige plattegrond gemaakt. Verder hebben we bepaald dat dat ik op mijn kosten een schutting tussen beide gedeelten zou maken en dat ik haar zou helpen bij het betegelen van haar stuk grond en bij het verplaatsen van een tuinhuis. Er wordt geen periodieke vergoeding voor het gebruik van het stuk tuin betaald. Het ondertekenen van deze afspraken was woor mij een voorwaarde om met de herverdeling in te stemmen, gezien de vereiste investeringen in tijd en geld.
Sinds enige tijd heeft mijn buurvrouw een vriend en overweegt ze hem in huis te nemen. Pas stak ze haar hoofd over de schutting en zei:"trouwens, ik wil dit stuk tuin weer terug hebben, maar maak je geen zorgen, want dat kan nog wel een paar maanden duren". Dat leverde mij meteen een slapeloze nacht op, omdat dat extra stuk tuin inmiddels heel erg belangrijk voor me is.
Mijn kijk hierop is, dat we ieder van de woningstichting een gebruiksrecht van de grond hebben gehuurd en dat we vrij zijn een deel van daarvan aan een ander in gebruik te geven, zolang daarvoor geen huur betaald wordt. Aan de andere kant wil ik de relatie met mijn buurvrouw niet op scherp zetten, maar ook wil ik niet over me laten lopen. Waarom zouden we anders afspraken maken. Daarom zou ik graag weten wat mijn rechten zijn. Het is mogelijk dat ze de verhuurder inlicht, die er wellicht niet van gediend is dat huurders de percelen herindelen. Ook is het mogelijk dat mijn buurvrouw besluit om bij haar vriend in te trekken en de situatie op last van de verhuurder weer in de oude staat moet worden teruggebracht.
Graag wil ik dus weten of het bepaalde in zo'n onderlinge overeenkomst afdwingbaar is zolang mijn buurvrouw hier blijft wonen en ook wanneer zij besluit te vertrekken. Of heeft de eigenaar van de grond volledige zeggenschap over de plaats van de afscheidingen en het gebruik ervan. In dat laatste geval heeft de overeenkomst niet veel waarde. Bestaat er ook een soort gewoonterecht?
Van die dingen hangt het af hoe ik me moet opstellen. Te verwachten is, dat ik uiteindelijk een deel van de grond aan haar zal teruggeven, maar voor de te voeren gesprekken vind ik het belangrijk om te weten of dat een gunst van mij aan haar is, of dat ik een beroep op haar meegevoel moet doen.
Met vriendelijke groet
In 2008 zijn mijn buurvrouw en ik een herverdeling van onze tuinen overeengekomen. Omdat zij opzag tegen het tuinonderhoud, ben ik onder voorwaarden met de nieuwe verdeling akkoord gegaan. De gemaakte afspraken hebben we schriftellijk vastgelegd en ondertekend. Wat de waarde van die afspraken is tegenover de regels van de verhuurder, weet ik niet.
Volgens onze afspraken is het niet mogelijk zonder wederzijds goedvinden de overeenkomst te ontbinden, zolang wij daar wonen. Er is ook een nauwkeurige plattegrond gemaakt. Verder hebben we bepaald dat dat ik op mijn kosten een schutting tussen beide gedeelten zou maken en dat ik haar zou helpen bij het betegelen van haar stuk grond en bij het verplaatsen van een tuinhuis. Er wordt geen periodieke vergoeding voor het gebruik van het stuk tuin betaald. Het ondertekenen van deze afspraken was woor mij een voorwaarde om met de herverdeling in te stemmen, gezien de vereiste investeringen in tijd en geld.
Sinds enige tijd heeft mijn buurvrouw een vriend en overweegt ze hem in huis te nemen. Pas stak ze haar hoofd over de schutting en zei:"trouwens, ik wil dit stuk tuin weer terug hebben, maar maak je geen zorgen, want dat kan nog wel een paar maanden duren". Dat leverde mij meteen een slapeloze nacht op, omdat dat extra stuk tuin inmiddels heel erg belangrijk voor me is.
Mijn kijk hierop is, dat we ieder van de woningstichting een gebruiksrecht van de grond hebben gehuurd en dat we vrij zijn een deel van daarvan aan een ander in gebruik te geven, zolang daarvoor geen huur betaald wordt. Aan de andere kant wil ik de relatie met mijn buurvrouw niet op scherp zetten, maar ook wil ik niet over me laten lopen. Waarom zouden we anders afspraken maken. Daarom zou ik graag weten wat mijn rechten zijn. Het is mogelijk dat ze de verhuurder inlicht, die er wellicht niet van gediend is dat huurders de percelen herindelen. Ook is het mogelijk dat mijn buurvrouw besluit om bij haar vriend in te trekken en de situatie op last van de verhuurder weer in de oude staat moet worden teruggebracht.
Graag wil ik dus weten of het bepaalde in zo'n onderlinge overeenkomst afdwingbaar is zolang mijn buurvrouw hier blijft wonen en ook wanneer zij besluit te vertrekken. Of heeft de eigenaar van de grond volledige zeggenschap over de plaats van de afscheidingen en het gebruik ervan. In dat laatste geval heeft de overeenkomst niet veel waarde. Bestaat er ook een soort gewoonterecht?
Van die dingen hangt het af hoe ik me moet opstellen. Te verwachten is, dat ik uiteindelijk een deel van de grond aan haar zal teruggeven, maar voor de te voeren gesprekken vind ik het belangrijk om te weten of dat een gunst van mij aan haar is, of dat ik een beroep op haar meegevoel moet doen.
Met vriendelijke groet
Als u beide huurder bent van de woning en dus van de tuin dan kunt u geen afspraken maken over de verdeling van de grond ten opzichte van de verhuurde omdat u beiden geen eigenaar bent van de grond. Wel kunt u onderling afspraken maken over het gebruik van de grond maar die afspraken gelden dan alleen tussen u en uw buurvrouw. Dat heeft u dus gedaan in dit geval Die overeenkomst is dus rechtsgeldig tussen u en uw buurvrouw en geen gunst van haar. zeker nu u extra kosten heeft gemaakt kan uw buurvrouw niet zonder meer onder de overeenkomst uitkomen.