In zo'n geval kan mediation een risico zijn. Als u afspraken maakt, terwijl uw (ex-) partner psychisch niet stabiel is, kan de discussie ontstaan of deze afspraken wel gemaakt zijn op het moment dat hij in staat was om zijn wil te bepalen. Daarmee kunnen de afspraken op losse schroeven komen te staan.

Bovendien is een echtscheiding op gemeenschappelijk verzoek, wat het uitgangspunt zal zijn na een mediation traject, een risico. Ook dan geldt namelijk dat als uw (ex-)partner niet in staat is om zijn wil te bepalen, dat het traject ernstig kan bemoeilijken. De rechter zal de echtscheiding op gemeenschappelijk verzoek niet uit kunnen spreken als hij twijfelt aan de psychische gesteldheid van hem, ten aanzien van het bepalen van zijn wil. Een advocaat die voor u beiden optreedt, zal dat punt ook moeten meewegen.

Een advocaat die voor u zelf optreedt, heeft dat probleem niet. U dient dan zelf het verzoek tot echtscheiding in, waarvoor zijn instemming niet noodzakelijk is. Belangrijke punten kunnen ook door de rechter vastgelegd worden, in plaats van opgenomen te worden in een convenant. Daarmee zullen er later minder discussies zijn.

Bovendien kan ook uw (ex-) partner dan een eigen advocaat inschakelen, die zijn belangen kan behartigen. Zulks terwijl de mediator neutraal is, en uw (ex-)partner niet bij kan staan op de momenten dat hij psychisch in een staat is dat hij wel advies nodig heeft.

Vanuit mijn eigen ervaring met dergelijke situaties, is als er psychische problemen meespelen het echtscheidingsproces effectiever als ieder een eigen advocaat heeft, zodat van beide partijen de belangen goed behartigd worden.